Vaste oplegging
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vaste oplegging is een constructiedeel dat is vastgemaakt aan een fundering of ander constructiedeel en dat zowel verticale als horizontale krachten kan overbrengen, waarbij horizontale verplaatsing en rotatie worden verhinderd.
Omschrijving
Opleggingen zijn steunpunten waar een constructie op rust en die krachten overdragen naar de ondersteunende constructie of de vaste wereld. Bij een vaste oplegging, ook wel scharnierende oplegging genoemd, kan de reactiekracht elke richting hebben, met componenten loodrecht op en evenwijdig aan de oplegging. Dit type oplegging voorkomt zowel horizontale als verticale verplaatsing en rotatie, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een roloplegging waarbij horizontale verplaatsing wel mogelijk is. Vaste opleggingen zorgen zo voor een starre verbinding. Ze zijn essentieel voor de stabiliteit van constructies door het overbrengen van belastingen en het beperken van bewegingen. De functionele eisen van een oplegging omvatten het overbrengen van horizontale en verticale krachten, het beperken of geleiden van horizontale bewegingen en het opvangen van rotaties.
Toepassingen en materialen
Vaste opleggingen worden toegepast in diverse constructies zoals bruggen, gebouwen en viaducten. Ze kunnen worden uitgevoerd in verschillende materialen. Voorbeelden hiervan zijn massieve non-woven viltplaten en -blokken, zoals bouwvilt, dat gebruikt wordt voor onder andere lateien, galerijplaten, prefab betonvloeren, TT-liggers, trappen, brugliggers en gevelelementen. Ook worden materialen zoals rubber, potopleggingen en bolsegment-opleggingen gebruikt, afhankelijk van de specifieke eisen qua oplegdruk, translatie en rotatie. De selectie van het juiste type oplegging en het correct plaatsen ervan vereisen specialistische kennis en moeten voldoen aan relevante normen zoals EN 1337.
Vergelijkbare termen
Scharnierende oplegging
Gebruikte bronnen: